#172/365 Waarom heb ik dit niet eerder bedacht?

Vandaag heb ik maar een hele kleine "wisseltruc" uitgehaald, waar ik al de heeele dag plezier aan heb.
Ik ben nog steeds bezig in het ateliergedeelte van onze woonkamer... Iedereen die mijn woonkamer kent proest het nu waarschijnlijk uit. O.k, o.k. ik geef het toe: het is eerder een atelier met een klein woonkamer gedeelte... (-;  Er heeft weleens iemand geroepen, dat het toch zielig is voor mijn kinderen, dat er altijd stoffen en naaimachines in de kamer zijn. Ik liet toen schuldbewust mijn hoofd zakken, en voelde me een rotmoeder.Maar ondertussen heb ik blijkbaar toch wat zelfrespect weten te kweken,:Want, hallo: het gaat hier immers om mijn werk. Niet zelden heb ik in de keuken allemaal stofjes geknipt, kom terug naar de woonkamer en zie tot mijn schrik dat de kinderen ondertussen mijn naaitafel met behulp van dekens en wasknijpers hebben omgetoverd tot "Zweinstein", alwaar net les in toverdranken maken gegeven wordt. Dat onderbreek ik dan natuurlijk niet, want a) het is zo schattig als maar wat en b) als ik het wel doe, dan loop ik gewaar om in een eekhoorn te worden verandert, en dan kan ik al helemaal niet meer naaien... (en wie is er dan zielig?)  Ik zal blij zijn, als ik (hopelijk gauw) een eigen atelier heb.  Ja, en dan wordt het hier opruimen met een grote O... Maar vooralsnog moet ik het doen met kleine stapjes, om orde en overzicht te scheppen. En het helpt wel.

Naaigaren. 

En vandaag was het naaigaren aan de beurt. Ik bewaar mijn naaigaren al een tijdje in een mooie vintage doos. Niet ideaal (zie mijn eerdere blog hierover) en de Patriarch zint al een hele tijd op een betere oplossing. Maar wat wel leuk is: mijn hoeveelheid naaigaren is zo constant, dat alles er altijd inpast! Die doos stond altijd op een andere doos op mijn naaitafel. Iedere keer als ik een andere kleur garen nodig heb, moest ik de doos op schoot nemen of op de bank zetten.

het past er allemaal precies in. 

Tegelijkertijd ergerde ik me al een tijdje aan de overvolle la met tafelzeil. Dus heb ik nu het zeil in een doos gedaan. Hup, bovenop de kast. En dan - spannend: past de naaigarendoos in de la....? Ja, het past precies.
En wat een gemak nu: elastiek, band, naaigaren... Ik kan het allemaal zo pakken. Niks geen zoeken en graven meer. (-:  Heerlijk werken, zo!