zondag 30 september 2012

#190/365 Box of wonders - en wel 4 stuks ervan

Samen met de wasmachine van mijn moeder kwamen ook een heleboel dozen onze kant op. Allemaal spullen van mijn moeders zolder, die de Patriarch zonder nader te kijken in dozen heeft gesmeten, zodat ik het hier thuis in alle rust uit kan zoeken. Nou, ik kan jullie vertellen dat ik hier alleminst rustig van wordt. Het huis van mijn moeder is groot, en ze heeft nooit maar dan ook nooit iets weggegooid. Mijn kinderkamer is nog bijna in originele staat. Nou, dan weet je genoeg...

Omdat hier morgen het restafval wordt opgehaald, is dit een gunstig moment om alvast wat uit te zoeken, zegt de Patriarch. Alles waar echt niemand meer iets mee kan, kunnen wij dan namelijk nog mooi in de kliko stoppen. En waar hij gelijk heeft, heeft hij gelijk... Bovendien zijn beide kinderen elders aan het spelen en we hebben mooi weer. Dus ik verzamel alle moed, stroop mijn borst op en maak mijn hemdsmouwen nat (of andersom), en ga aan het werk. Wat ik verwacht? Geen idee. Ik hoop op veel oude vergane lappen, die ik makkelijk weg kan gooien. En misschien nog een paar leuke vintage lapjes die ik wil houden.

Hier hebben we de eerste doos. Je ziet het niet op de foto,
maar we praten over een dikke vette verhuisdoos waar  80 liter in passen. 
In eerste instantie gaat het leuk. Dat rode kussen is muf en oud. Hup weg. Dat stofje bovenop vindt ik leuk, dus dat hou ik. Het lapje badstof is mooi voor een badjas voor dochter 2. Nog wat oude lappen met het weer erin, die zonder blikken en blozen weg kunnen. Maar dan...


Een oud avondtasje. Niet van stof, maar van metaal dat aan elkaar "gemalien-koldert" is
Van wie was dit tasje? Ik geloof niet van mijn moeder. Het ziet ouder uit. Van mijn Oma misschien. Maar waarvoor heeft zij het gebruikt? Het lijkt mij sterk dat mijn Opa, de dorpsslager, haar meenam in het theater...

Schattige babyschoentjes
Uit dit doosje kwamen schattige leren babyschoentjes, met mooie sierstiksels van het Italiaanse merk: S Marco. Van wie waren die geweest? Ik dacht eerst dat ze van mijn vader waren, maar toen zag ik dat elk schoentje in een plastic-zak zat, waar ook S Marco op staat. Hm, ik denk niet dat ze dat in 1933 al hadden. Waarschijnlijk waren het mijn eerste schoentjes. Het moet haast een cadeau van iemand geweest zijn, want mijn ouders hadden in die tijd niet veel geld.

Een hele oude koffer

En nu wordt het spannend: een hele oude koffer. En op de bijpassende kofferlabel staat:  mijn naam!!! Ik kan me het hele koffertje niet meer herinneren. Vol spanning flip ik de oude sloten open. Ze werken gelukkig nog perfect! En wat zit er in de koffer?

Nog een koffer!! Wow.
En gek genoeg kan ik me nu herinneren wat wij met de koffers deden! Mijn zus en ik kregen voor onze jaarlijkse reis naar mijn tante elk een klein koffertje. Daar mochten wij boeken en speeltjes en favourite knuffels in doen zodat wij ons onderweg niet verveelden. (Ik doe dat met mijn dochters ook - het is leuk om te zien wat zij zo belangrijk vinden dat het mee moet. Met een leuk side-effect: het mag niet meer zijn dan in het koffertje past. Dus het blijft altijd binnen de perken ☺).

Maar ik verwacht niet dat nog oude speeltjes in de koffer zitten. Maar wat er wel in zit had ik nevernooit verwacht:

Mijn oude doopsjurk. Nou ja!

Met daarbij in papier gewikkeld: blauw lint, en in het papieren zakje: blauwe bloemetjes, voor  een jongetje
Waar komt dit doopsjurkje vandaan? Heeft mijn moeder het zelf gemaakt? Of kreeg ze het van mijn tante? 

Nou, en zo gaat het nog een hele tijd door:

een oude petticoat - van wie was die?

Een hele oude onderbroek. Bizar om dat nu te zien, maar dat hebben ze vroeger  echt gedragen.
Tja, je moest wat in de tijd dat rekbare stoffen en elastiek nog niet waren uitgevonden...
En van wie was die geweest? Mijn oma?

Een heeel oud brilletje. Van mijn opa?

Een hermelijn - Zelfs met een soort wasknijper onder het koppie, waarmee je
hem vastklemt, en het lijkt alsof het beestje zichzelf bijt. Die komt zeker en vast van mijn Oma.
Ik denk dat ie het goed gaat doen in de verkleedkist van mijn kinderen... Ja, ik weet het wel zeker!

Dit wonderlijke geval moet ik even nader bestuderen, voordat ik snapte wat het moest voorstellen:
Een oude badmuts, met een grijs bolletje wol aan vastgenaaid, en heel veel losse grijze draden
die aan de voorkant waren vastgenaaid. Dit moest een pruik voorstellen. Voor een of andere
voorstelling of voor een grap. Maar er zal niemand meer zijn die mij nog kan vertellen wat precies.

Dit gaat allemaal weg

Maar de Patriarch heeft al doos 2 klaargezet.
Ondertussen stapelen zich stoffen voor de wasmachine. Gouwe ouwe, maar ook een paar waar ik nog een herinnering aan wil hebben. We hadden vroeger hele typische gordijnen... Daar moet ik iets voor verzinnen. Maar eerst verder met de volgende doos. Heel wat bolletjes ouwe wol en begonnen breisels gaan direct in de kliko. Gelukkig, die waren makkelijk. Zware linnenstoffen, waar het weer in zit. Weg ermee. Maar ook hier komen nog nostalgische dingen uit:


Slabbetjes uit mijn kindertijd. 

Een oude kussensloop van een heel fijn soort linnen wat vast heel duur was. 

er zitten bijzondere knopen op: Zelfgemaakt van een ringetje, dat aan de achterkant met stof overtrokken is, en aan de bovenkant uit gesponnen draden bestaat. Dat heb ik nooit eerder gezien.


En dan iets hilarisch: Een plasticzak vol met sokken. Ik kijk nog eens en begin hard te lachen: Dit is de "eenzame sokken-tas" van mijn moeder. Zij had dus ook al zo'n tas. Maar met het verschil dat ik de sokken die ik niet meer kan matchen op een gegeven moment weggooi.
Deze alleenstaande sokken hebben ca. 35 jaar op moeders zolder gelegen!!
(Ik zei toch dat ze nooit wat weggooit!)
Aan het lichtblauwe sokje bovenop kan ik me zelfs nog herinneren. Ik bekijk de onderkant...

...hij is ooit een keer gestopt!!
Ik kijk nog eens naar de maat... reken uit hoe oud ik op dat moment was... Ja, geen twijfel, die sok heb ik zelf gestopt. In die tijd had ik het sokkenstoppen al overgenomen van mijn moeder. 

Haha, ik voel me net een historicus. Of een archeoloog.

Een oude kapotte zakdoek vol met gaten en vlekken. Waarom hebben ze dat  in vredes naam nog bewaard? 


of andersom: waarom werd dit lieve knuffeltje (van mijn zus) niet wat eerbiediger bewaard?

En zo gaat het door: inmiddels groeit de stapel van "kan ik niet wegdoen stoffen", en ook het besef dat er een goede kans is dat ik naar afloop van het 365 dagen project meer spullen in huis heb dan voorheen. Zucht.

En wat is dit?

Ach kijk, het onderjurkje van de doopsjurk in jongetjeskleuren.  
Als er binnenkort nog iemand in de familie gedoopt moet worden, en hij of zij weet niet wat ie aanmoet, dan kan diegene zich bij mij melden.

Naar schatting gingen van de in totaal 4 dozen de hoeveelheid van 3 dozen weg. De rest ligt nu voor de wasmachine, en hangt over stoelen. Leuke stofjes, beddengoed, gordijnen, kant, lint, het matrozenpakje van mijn vader. Veel leuk spul, en veel daarvan mag niet weg. Maar ik heb een idee... Meer daarover morgen.


#189/365 Kledingreparatie

Er had zich al weer een berg gevormd op de kledingreparatie-box.  En niet alleen eigen spullen. In totaal heb ik 4 broeken korter gemaakt, een kapotte knie gerepareerd, een lusje gerepareerd, een gat in dochter 1's favoriete t-shirt gerepareerd. Tevens ook nog een aantal naamlabels in kledingstukken genaaid. Het frappante was, dat het deze keer niet alleen naamlabels in de kleren van onze dochters zijn, maar ook naamabels voor de kleren van mijn moeder, (voorschrift van het verzorgingstehuis waar zij nu zit).


zaterdag 29 september 2012

#188/365 Labels op lades

Er blijven steeds wat dingetjes op mijn bureau liggen. Dingetjes, waarvan ik zeker weet dat ze ergens  in een van deze lades horen. Het vervelende is dat ik steeds maar een vaag idee heb'in 'welk' laatje het nou hoort. En dan gaat het als volgt: ik zit dan met het ding in kwestie op mijn knieën voor het kastje en trek een la na de ander open, om de goede opbergplek te vinden. Als ik hetzelfde ding een halfuur later weer nodig heb, dan weet ik alwéér niet meer welke la ik moet hebben. (Needless to say dat ik ook erg slecht ben in memory, en dat de kinderen regelmatig gehakt van mij maken... (-: ).

Hoe dan ook: deze ladedans - of laten we het 'ladedansvrees' noemen - weerhoudt mij er kennelijk van om een deel van mijn kantoordingetjes na gebruik direct weer keurig netjes op te bergen. Bepáálde dingetjes dan: lijm, scharen en postkaarten zijn geen probleem, die zitten in de andere ladekast, waar de lades gelabeld zijn. Dat ga ik met deze lades dus ook doen.

Ik pak mijn vriendin, de labellmaker uit de (gelabelde) la (had haar meteen!) en ik trek wat lades open om te kijken wat waar zit. Stempels en ponzen zijn op grote schaal in verkeerde lades terecht gekomen. En kijk, dáár zijn de nietjes, ik wíst dat ik nog een paar dozen had. En kijk, er wáren dus nog elastiekjes. Die had ik inmiddels al nieuw gekocht...

Na de eerste zes lades raakt mijn labeltape op. Maar - korte check in de la die met 'labelmaker' gelabeld is (en dat in beide betekenissen van het  woord) - en, ja hoor: ik heb een reserve-kassette klaarliggen. Mooi.

Ik hoop dat ik met deze actie weer een  gevoelige opruimdrempel heb weggenomen. En nu kunnen eindelijk mijn visitekaarten weer terug naar hun vriendjes.

En de kapotte la moet ik ook gauw eens lijmen...

P.S.: Moeders wasmachine is inmiddels gearriveerd en geinstalleerd. Beetje roestig geval, maar: hij wast! Ik ben al bijna door mijn wasbergen heen, die zich hier al hafden opgestapeld.


donderdag 27 september 2012

#187/365 Afvalemmers - het kan nóg beter!

Onder de gootsteen hebben wij de afvalemmers. Die hád ik natuurlijk al een keer gedaan. En (klik hier) het was toen al een grote verbetering. Maar nu was ik het IKEA-afvalsysteem al een tijdje zat: Het schuift dan wel leuk naar voren en naar achteren, maar het heeft ook een paar nadelen:

  • ik moet iedere keer het hele onderstel schoonmaken
  • het onderstel laat zich heel moeilijk in de rails terug clicken (eigenlijk beheerst hier in huis alleen de Patriarch die techniek...)-: )
  • de achterste bak - voor restafval - hebben we het meeste nodig, en je komt er het lastigste bij
  • gasten en kinderen die komen spelen vergissen zich steeds, zodat ik iedere keer restafval uit de groenafvalbak moet vissen
  • de rails zijn ook erg lastig om schoon te maken. 
Reden genoeg om dit aan te pakken!

zo was het
Bij wijze van proef had ik het onderstel al een paar dagen geleden richting schuur verplaatst, en de bakken overdwars in het kastje gezet. En het bleek te passen...

... maar omdat de rails er nog staan, staan de bakken niet echt goed.
Maar iedere keer als ik een afvalbak pakte, om hem te legen, dan rammelde er minimaal een van de andere bakken om. Dat lag natuurlijk aan die stomme rails, die er nog steeds zaten.

En kijk, er is blijkbaar iets uitgelopen. Dat bedoel ik nou met lastig schoonmaken. 

en nu komen deze jongens in het spel. 

mooi, nu kan ik het schoonmaken

Of iemand dit nog wil hebben? Ik zou het op Marktplaats kunnen zetten...

Een heel ander gezicht!
Er moest een tandenborstel te pas komen, om dit weer schoon te krijgen. Vooral in de richels in dat ronde afsluit-dinges achterin zat veel vuil. Ik ben ook niet gerust op die boorgaatjes waar de schroeven van de rails zaten. Als daar nu een of andere troep doorheen seipelt en in het gebied onder de kastjes terecht komt... Daar kan ik nevernooit op een normale manier schoonmaken. Ik zie al gelijk een nieuwe fruitvliegenplaag voor me. Of erger. Dus het beste is, als er gewoon nooit troep doorheen gaat seipelen.

Ik had nog een oude lap zeil liggen. Perfect voor deze plek:

Dit zou toch moeten helpen
Het is een beetje provisorisch vastgemaakt met wasknijpers. Maar dat mag de pret niet drukken. Als ik hier de volgende keer zonder tandenborstel kan schoonmaken, dan is het pure winst.

zo ziet het nu uit: de afvalemmers staan recht, naast elkaar en  zijn gelabeld. 

Nu nog het puntje op de i: ik haal mijn labelmaker tevoorschijn, en maak 3 labels: Papier, Groenafval en Restafval. Aangezien alle kinderen die hier komen spelen tegenwoordig kunnen lezen, verwacht ik dat het nu goedgaat.

woensdag 26 september 2012

#186/365 Een map op de PC


Dagelijks geniet ik van de superlogische indeling van mijn mappen op de PC, die ik in maart heb aangemaakt (Klickerdeklick). Maar dat betekent niet dat alles in hoofdmappen al koek en ei is... De map "Kids" was een vergaarbak geworden voor alles wat ook maar een beetje met het thema "kind" én met mijn kinderen te maken had. Iets van 30 mappen, soms wel twee of drie voor hetzelfde thema. Of mappen waar maar een document in zat. Andere mappen wederom pasten veel beter in een andere hoofdmap. De ondermappen "Sint" en "Kerst" kon ik gelijk overhevelen naar de map "Sint en Kerst". Stijgen ook meteen de kansen dat ik het weer terugvindt! En natuurlijk kwam ik ook een deel (inmiddels) irrelevante informatie tegen. Andere dingen waren niet meer erg actueel. Bij voorbeeld de oppastarieven uit 2002 - die lijken mij nu enigszins over de datum...

Er bleven 11 overzichtelijke mappen over. Genummerd en gerangschikt. En de ondermappen zijn nu ook logisch ingedeeld. Wel handig als je de spreekbeurten in een keer kunt vinden ☺☺☺





#185/365 Patronen

Vandaag ben ik verder gegaan met mijn naai-spullen: 2 kartonnen dozen waar naaipatronen in hoorden te liggen heb ik doorgespit. En ik kwam erachter dat er ook linialen tussen lagen. En geodriehoeken, oude folders uit 2011, een agenda uit 2011, een hele voorraad ruitjespapier, stickers, brieven, scrap-apullen (ik scrap niet eens!). Gelukkig zat er ook een patroon in, waar ik al lang naar op zoek was...

Hoe dan ook, die kartonnen dozen vindt ik niet geschikt als opbergmiddel voor patronen. Dus doe ik alles wat ik graag wil houden in een ordner. Ik heb nog een zo'n doos te gaan...

En toch slinken mijn bergen hier nog niet... Er kwamen namelijk vanavond weer een paar dozen in huis van het tweede huis dat wij dit jaar mogen ontruimen: na het huis van mijn schoonmoeder (ging kleiner wonen) zijn wij nu bezig met het huis van mijn moeder (is verhuisd naar een verzorgingstehuis) aan de beurt.

Het voelt wel een beetje als twee stappen voorruit en vervolgens 4 stappen achteruit... Maar ja, als ik het van de andere kant bekijk: zonder dit project was ik allang kopie onder gegaan...


maandag 24 september 2012

#184/365 Naaihoekje

Ik speelde al langer met de gedachte... mijn naaigebied in de woonkamer wat praktischer indelen.

zo zag het eruit...
althans, nadat ik het de eerste keer onder handen had genomen. Voorheen - vlak na de eerste "interne verhuizing" (zo noem ik het) had, zag het er zo uit: klickerdeclick .

Geweldig vond ik het, zo'n ruime werkplek. Direct achter het raam, daglicht. Super. Maaaaar, er zat een stevig maar: Ik kon zowat niet meer bij het raam. De tafel is nogal breed - of "diep" moet ik zeggen. En hij gaat van de muur (links) tot bijna aan de kast (rechts). Ik moest nog net niet op een stoel staan om het gordijn te kunnen dichtdoen. Ramen zemen, vensterbank afnemen of de raamdecoratie veranderen was een heel gedoe. Bovendien begon de tafel onstabiel te worden, en kon ik nog moeilijker bij de vensterbank.

Dus had ik bedacht de tafel en de linkerladekast een kwartslag naar links te draaien. Dan kon ik in ieder geval bij het raam. Aan de linkermuur was ook een stopcontact, dus het moest kunnen. Effe checken of de tafelpoten krassen maken op het parket... Nee, dat ging goed. Dus ging ik schuiven. Loodzwaar zijn de tafels, maar ik kreeg ze van hun plek. Maar ineens schoot een van de poten van de ladekast los. Shit. Maar de tafel stond goed, of niet? Ik ging er eventjes aan wiebelen. Hm. Het hele tafelgeval zwalkte heen en weer als een dronken zeeman. Dat wordt niks, zo.

Gelukkig kwam op dat moment de Patriarch binnen. De losgeschoten tafelpoot had hij binnen no time teruggezet. Maar het wiebelende tafelgeval kon hij niet fiksen. Wat we wel zouden kunnen doen: Beide ladekasten neerzetten en er een tafelblad bovenop leggen. Kost wel wat, en moeten we ook even langs de Gamma (of zo), maar dan kunnen we op die manier een tafel creëren. Of... en nu kreeg ik een lumineus idee: we konden proberen het tafelblad van de poten af te krijgen en dat bovenop de ladekasten te leggen. En dat lukte!!!

Het ziet zelfs zo uit alsof het zo hoort. Ben ik heel blij mee!
We kunnen weer bij het raam! 

Maar nu: er is heel wat spul wat ik op, onder en naast mijn oude werkgebied heb bewaard. Helemaal sinds ik al die geweldige spullen van mijn schoonmoeder kreeg. Dat moet nu allemaal worden uitgezocht, uitgedund en weggesorteerd...

Dit, bijvoorbeeld...
...en dit
En er staan elders in de kamer ook nog 2 lockmachines die ik moet uitproberen om te kijken welke ik handig vindt om te houden. 

Voorlopig ben ik dus nog zoet met de opruimerij in de woonkamer... Zeer zoet.

zondag 23 september 2012

#183/365 Tijdschriften uitgezocht

hm, beetje veuil

Mijn tijdschriftenstapel loopt over.. Ik kreeg de laatste tijd veel tijdschriften cadeau. Veel meer dan ik tijd heb om te lezen. En het is ook iets raars met bladen: Als ik er eentje koop, dan lees ik hem door en niks aan de hand. Als ik een hele plastictas vol bladen krijg, dan is er niet doorheen te komen. Het heeft zelfs iets van 'moeten', en het voelt als een oppgave. Mischien moet ik die stapel gewoon op zolder kregen en telkens maar eentje naast beneden halen. Als we weer plaats geven op zolder... Want de zolder moet nog...
Maar voor nu volsta ik met een kleine actie: De patriarch gaat straks naar mijn zus om alle spullen die mijn nichtje bij haar laatste logeerpartij is vergeten terug te brengen. Daarom grijp ik de kans om war leuke glossies voor haar mee te geven. Ik vis dus alle bladen waarvan ik weet dat mijn zus er dol op is uit de stapel. Nu ziet het al wat rustiger uit. En omdat er ook nog wat cadeautjes en andere spullen die allang klaar lagen, meegaan is het toch weer een hele boodschappentas, die het huis uitgaat.



zo ziet het nu uit

dit gaat weg

zaterdag 22 september 2012

#182/365 Wederom-kastjes

Vandaag waren de kids een dagje met hun vader op stap. "Mooi", dacht ik. "Kan ik een beetje werken". Nou, mooi niet. Het was zo'n troepje in de woonkamer en overal, dat ik - zelfs met de beste wil - niet had kunnen werken. Met name de kinderen hebben een chaos achtergelaten.

Dit is het kinderbureautje in de grote boekenkast. Ik was op zoek naar een stapeltje folders waar ik nog iets mee moest doen. En ik wist zeker dat ie op dit bureautje terechtgekomen was.

Maar vindt hier eens wat...
Enkele minuten later is het bureautje weer teruggetoverd:

tadaaa
Maar ik heb niet alles opgeruimd voor de kids. Een deel ligt onderaan de trap, en dat mogen ze zelf terugleggen. Maar die folders kwam ik niet tegen.

Nog zo'n hotspot. Dochter twee had van alles in een doos gemikt, en die staat al meer dan een week op de grond in de keuken, want ze had alles nog nohodig.

Maar wat niet weet dat niet deert. Dus ik pak die doos ook even aan. 

leeg

Ik mik nog wat schoenen in de schoenbakken, die ik een paar dagen geleden creerde (en waar ik nog steeds heel blij mee ben). Nog wat kleding in de wasmand gegooid. En hoerrrra, - nu kon ik zowaar gaan stofzuigen. 

Om efficient te zijn kook ik ondertussen een paar eieren (Tip van Amber Albarda: "Zorg dat je altijd wat gekookte rijst, gekookte eieren en klaargemaakte peulvruchten in huis hebt: Dan heb je in no time een gezonde lunch in elkaar gezet en kom je niet in verleiding). Maar eerst moet ik toch echt het fornuis nog even schoonmaken. Na het stofzuigen ga ik het laatste opgevouwen wasgoed in huis verdelen. De eieren zijn ondertussen afgekoeld en kunnen in de koelkast. Help wat een kruimels liggen daar weer. Snel een doekje gepakt. En ja, de afwasmachine moet ook nog leeggehaald. En er staan nog wat dingetjes die met de hand moeten worden afgewassen. Nou, doe ik dat ook even snel. En de afvalbakken zijn vol. Nou, huphup naar buiten ermee. En hup gelijk een nieuwe plasticzak in de emmer. Maar ik zie dat de oude zak heeft gelekt. O.k. was ik die ook nog even uit. En de groenbak ook gelijk. 

Er is ook nog wat strijk... maar dat past in de bijkeuken. Mits ik wat dingen ga herschikken. Ja, dat lukt. Nu moeten wel de dozen naar de schuur. Nou, breng ik ze daar even heen. Kan ik ook gelijk de zithoek in de tuin afbreken en alles op de veranda neerzetten. Maar op de veranda is geen plek, daar staan de wasrekken nog. Dus ik klap de wasrekken in - het is nu toch te koud om de was buiten te drogen. Maar voor ik ze in kan klappen moeten eerst de wasknijpers eraf. En waar o waar is de knijpertas? Ligt ie boven tussen de "Moet-nog-op-Marktplaats-Mountains"? Ik ren naar boven. Nope, daar ligt ie niet. Maar op weg naar beneden neem ik gelijk even de trap af. (Ben nu toch in de flow). De wasknijpers komen tijdelijk in een ander bakje. 

En jeetje is het al zo laat? Ik moet nog naar de stad om een cadeautje te kopen. Gelukt. Supercadeau geregeld. Als ik terugkom wil ik even de vitrage rechthangen. En BENG - knapt de hele spiraal. De vitrage zakt op de vensterbank en van buiten kan je nu linea recta op een erg rommelige werktafel kijken. Als een speer het gordijn dichtgegooid... De tafel komt straks wel. Nu eens kijken hoe ik de kinderen weer aan land krijg en wat eten klaarmaken.

Tja, de hele dag gewerkt. Maar van WERK-werk is niet veel terechtgekomen. 

... Nou, dat was eventjes een greep uit mijn leven. Ik zie wel helder dat dit zo niet verder gaat. Ik moet serieus wat taken gaan verdelen aan andere gezinsleden. En liefst ook mijn werkgebied ergens anders hebben dan in ons huis. 






#181/365 Voedingssupplementen


De voedingssupplementen: vitamines, mineralen van dochter 1, dochter 2 en mij; plus het enige "echte" medicijn dat ik dagelijks moet innemen had ik jarenlang op het randje van het aanrecht staan. Om het niet te vergeten in te nemen.  Met mijn medicijn lukte dat nog wel. Maar de anderen dingen vergaten we vaker dan we ze innamen. Ondanks dat ze in het zicht stonden.
Dart vond ik ineens stom. Én het hele randje stond bol met flesjes en buisjes  - en het randje is daardoor lastig schoon te maken; het heeft een aanzuigende werking op andere rommel, want schroefjes, oorbelllen, steentjes van de kinderen kwamen als vanzelf steeds op datzelfde randje terecht. En verdraaid, stonden de multivitamines 's avonds bij het naar bed gaan nog steeds onaangeroerd op het randje (en kon ik ze ook niet meer snel innemen omdat dat natuurlijk in verband met een maaltijd moet...


Nu heb ik er iets nieuws voor verzonnen: ik heb twee precies dezelfde maat bakjes (van de chinees) genomen. Alle flesjes en buisjes passen precies in een van de bakjes. 's avonds laat zet ik het volle bakje midden op het aanrecht.

Het 2e (lege) bakje komt op een eigen plek in een bovenkastje (de theedoeken moesten een beetje opschuiven). Elk flesje dat we "gehad" hebben verhuist naar het bakje in de kast:



Als het bakje op het aanrecht leeg is,

weer leeg...

zet ik beide bakjes in elkaar (nesten heet dat, geloof ik) in de kast en is het aanrecht weer leeg.


Tot ik het bakje 's avonds laat weer klaarzet.

En het werkt! Waarschijnlijk omdat de vitaminen nu écht in het zicht - of zeg maar rustig "in de weg" liggen. Ik kan er letterlijk niet meer omheen. En hoe sneller we de vitamines wegwerken hoe eerder is het aanrecht weer netjes.

En weet je wat? Ik ga het flossdraad-dingetje ook maar in het bakje leggen. ☺

En de update over al de kapotte spullen hier in huis:

  • droger - nog steeds kapot
  • afzuigkap - nog steeds kapot, ik mis vooral het lampje bij het koken. Heel vervelend.
  • telefoon - de Patriarch heeft gisteren één van onze draadloze telefoons weer aan de praat gekregen. De andere is aan de binnenkant compleet verroest. "Of ie een keer in het water is gevallen, vroeg mijn man". Niet dat ik weet. Maar we redden ons wel met een draadloze, het ouderwetse toetsenmodel "met draad" mag weer naar zolder. Wel grappig dat de kids zo moeite hadden met zulk (in hun ogen) antiquarisch apparatuur: Helemaal radeloos naar het bellen met een vriendje: " Mam, waar is hier de rode knop?" Hahaha
  • de auto - weer gerepareerd. Het was inderdaad de electronica. 399,- Euro. Ouch, ouch, ouch.
  • wasmachine - als alles goed is heb ik over exact 61 uur de machine van mijn moeder. En tot dan... Misschien moet ik gewoon een keertje ouderwets naar een wasserette, met een boek? (Dat is lang geleden).

Oh ja, nog hartstikke bedankt voor jullie opmerkingen en complimenten voor mijn Tips voor de Was. Ik heb de lijst inmiddels met jullie tips aangevuld, en er ook wat plaatjes bijgedaan. Wie nog handigheidjes en wastips, die er nog niet instaan: Schrijf een opmerking, en ik zet het er bij.