zaterdag 26 januari 2013

#220/365 ... de zon schijnt in de keuken...

Ik wou net schrijven: "... de schoonmaakactie begon ermee dat er wat zonnestralen in de keuken schenen, waardoor ik ineens een stoflaag onder de fruitschaal zag...". Toen realiseerde ik me dat ik dat al vaker heb geschreven. ik bedoel: dat de zon de schuld kreeg de trigger was van een grondigere schoonmaakactiviteit in de keuken.

Welbeschouwd zijn er eigenlijk 3 situaties die mij altijd probleemloos tot actie brengen:

a) de voorjaarszon
b) er komt bezoek
c) ik kan er een andere (nog vervelendere) taak mee uitstellen.

Hm, kunnen we dit op de een of andere manier omvormen tot hulpbronnen? Bijvoorbeeld: vaker mensen uitnodigen, zorgen voor beter licht in de keuken... en eindelijk besluiten om altijd 's ochtends gelijk met de allervervelendste taak te beginnen. Nou, hier moet ik nog eens over nadenken.

Anyway, dankzij de zon heb ik vandaag de keuken aangepakt. Eigenlijk wou ik alleen even het aanrecht doen: Het boven al genoemde stoflaagje, en de spetters aan de muren, en moet er eigenlijk zoveel op het aanrecht staan?

zo zag het eruit voordat ik begon.


Eerst eens alles weghalen, de oppervlakte, de muren schoonschrobben...
Ik heb net in een boek gelezen dat je jezelf eigenlijk altijd iets leuks in het vooruitzicht moet stellen. Soort van zelfbeloningssysteem. Ik besluit dat het geen kwaad kan om dat eens uit te proberen: Als ik 35 minuten strak doorgewerkt heb in de keuken, dan mag ik van mezelf een toertje haken aan mijn nieuw haakproject:

Dit moet een tasje worden
Dan heb ik vandaag toch nog een toertje gehaakt. Want langer dan een goed half uur denk ik niet nodig te hebben voor het aanrecht.

Maar toen ik klaar was met het aanrecht, heb ik ook nog alle kastdeurtjes afgenomen. En het fornuis mag ook weer een keertje grondig. De afzuigkap is ook weer een beetje stoffig... Nou, voordat ik het weet heb ik het allemaal schoon en kijk ik kritisch naar het rooster. Die mag ook even in het sop. Het duurt volle 10 minuten voordat ik die heb ontvet!

In een van de open vakjes zie ik dit flesje: het is een decoratief olie en azijn-setje. Alleen momenteel niet bepaald decoratief met zo/n dik stof- en kleeflaagje... Kijken of ik dat nog weer er vanaf krijg.... 

ja hoor, Dreft maakt het mogelijk: dit is al veel beter
ik zet hem weer in elkaar...

mooi gezicht, toch?

Tussendoor was de afwasmachine klaar. Nou mooi, ruim ik die even uit, en dan ga ik verder.

Hm, als ik de bestekla zo bekijk... die mag ook weer eens uitgemest. En ontkruimelt. 
Zoveel kruimels. Zouden er ook kruimels onder de ladeinzet zijn? Ja dus...

beter!

De berenlepeltjes kan ik onderhand niet meer zien - en ik mag ze ook niet meer aan volwassenen aanbieden.
En met die ienie mini lepeltjes ben ik eigenlijk ook klaar: Ze horen eigenlijk bij inie minie kopjes. In onze mokken verdwijnen ze min of meer. Het is wachten tot de eerste gast in een van die lepeltjes gaat stikken. Voorlopig ga ik ze bundelen en elders opbergen. 
De eetstokjes en de clip horen in een andere la

Namelijk deze... jeetje...
Hemdsmouwen omhoog en door. 
Kijk, zo is het beter! Veel beter!

Tussendoor kwam ik nog wat pakken tegen die in het "bakvak" thuishoren. Maar "bakvak" was supervol: Dus heb ik snel twee aangebroken pakken bloem samengevoegd, en van twee halve flessen stroop weer eentje gemaakt. De basterd-suiker weer bijgevult... En voila, alles weer overzichtelijk en alles paste er weer makkelijk in.
Beetje jif doet wonderen voor de spoelbak. Ben bijna klaar...
Ware het niet dat mijn blik op de koelkast viel... "Nee", probeer ik nog even streng tegen mezelf te zijn. "We zijn met het aanrecht bezig, en met niks anders." Maar het was al te laat.

ik haal alles van de koelkast af, en verplaats het in het crisiskrat (zie vorige blogposts) - dat zoek ik een andere keer uit! 
 Aan de zijkant van de koelkast zit nog steeds het beschermplastic. Die hebben we op de een of ander manier nooit er vanaf gehaald. Nou, doe ik het toch nu even...
...maar dat valt vies tegen. Het plastic is zowat vergaan, en laat zich er alleen in kleine plukjes ervanaf krabben. 

alleen een paar foto's mochten blijven
En aan de zijkant ga ik een andere keer verderkrabben... Het meeste van het zichtbare deel is er iig vanaf. 
Eindresultaat
Nog even dweilen. Alles weer terugzetten, theedoeken in de was. Klaar. Uiteindelijk was ik 3,5 uur bezig geweest! Tussendoor heeft mijn wekkertje heeft 4 keer gerinkeld, en ik heb 4 toeren gehaakt.

Toen de patriarch 's avonds naar huis kwam vroeg ik hem of hij kon zien wat ik die dag had aangepakt. Hij zag het niet. Ik wees discreet naar de koelkast. Geen reactie. Ik liet het olie-azijn setje zien: Er kwam een vaag gebrom als antwoord, waarvan ik alleen het woord "wegflikkeren" kon verstaan.

Nou, zoveel over waardering voor schoonmaakwerkzaamheden... )-:


5 opmerkingen:

  1. ja, dat heb je met schoonmaken. 't is ondankbaar werk.
    Maar jij zag het gelukkig wel opknappen anders had je het vast niet zo lang volgehouden.

    Netjes hoor

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dankjewel.

      ... en ja... schoonmaken... Je ziet het alleen als het NIET is gedaan... (-;

      Verwijderen
  2. Een pluim voor jou! Goed bezig!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. hahaha, die reactie van je man op dat olie/azijnflesje ! Nou, schouderklopje van mij hoor; heel veel werk verzet. Je drie actietriggers zijn voor mij ook heel herkenbaar, ahum. Leuk dat je ook even op mijn blog langskwam en leuk dat je me volgt !

    BeantwoordenVerwijderen
  4. WAUW dat ziet er weer goed uit. Geweldig.

    Misschien een schrale troost, maar hier ook zo'n man. Die ziet ook nooit iets als wijs ik het met de neus aan. Maar ooo wee als het een grote bende is dan heeft hij alleen maar wat te mopperen. We zullen maar zeggen dat zijn mannen ;-)

    Ik vind dat je weer heerlijk bezig geweest bent en dat belonen vind ik wel een goed idee van je :-D

    BeantwoordenVerwijderen

Hey, wat leuk! Een reactie!!