dinsdag 23 oktober 2012

#196/365 Terug van weggeweest

't was effe stil hier, want in de herfstvakantie was ik elders aan het opruimen: namelijk in het huis van mijn moeder. Om precies te zijn: in mijn oude kinderkamer. En in een heel klein kamertje dat wij "kantoortje" noemen. Waarom weet niemand.

We dachten, dat we flink meters konden maken. Maar dat viel tegen. Ten eerste waren er ook nog vier kinderen (mijn zus heeft er ook twee) die wij bezig moesten houden. En ten tweede bleek het om allermoeijlikst op te ruimen spullen te gaan.

Uiteraard ging het om " papier", maar niet alleen dat. Het was een mengelmoes van documenten, plattegronden, gebruiksaanwijzingen,dagboeken, agendas, notitieboeken - (sommige nog van mijn oma uit 1910 (!). En dan de kaarten - mijn hemel: alle kerst- en verjaardagskaarten die mijn moeder de afgelopen 40 jaar heeft ontvangen. Alle rouwkaarten die na de dood van mijn vader kwamen, met ertussen onbeschreven kaarten, nog in plastic. Brieven die zij op een kladje had voorgeschreven. Kaarten, die zij geschreven heeft, maar nooit verstuurd (vergeten?). En brieven. Brieven van vriendinnen, die ergens in de 60er jaren beloofden, dat ze snel een keer op visite zouden komen (ik heb nooit van die mensen gehoord, laat staan dat ik ze heb gezien). Heel wat brieven en kaarten van recentere datum (ook van mensen wiens namen mij niets zeggen), die steevast met de zin beginnen "weer is een jaar verstreken, zonder dat wij elkaar hebben gezien". Maar de meeste brieven kwamen van een en dezelfde persoon: van mij! Hier keek ik van op! En allemaal met foto's en leuke krantenknipsels. In alle enveloppen zitten ook nog steeds de fotos die ik meestuurde. Mijn moeder had bij een vriendin gezien dat deze voor elk kleinkind een fotoalbum bijhield, en dat wou zij ook gaan doen. Vandaar dat ik ervoor zorgde dat zij altijd pribts kreeg van de leukste kinderfotos. Dat er van de fotoalbums niks terecht kwam had ik al door. Maar dat ze de fotos na het lezen gewoon terugstopte in de envelop en die in een of andere la of schoenendoos mikte, tussen kladpapiertjes, sleutels, oude röntgenfotos, nietmachines, offertes, breipatronen.... Nee, dat had ik niet gedacht.

En gelijkmatig verdeeld in die chaos: eeuwenoude foto's. Letterlijk. De oudste stammen uit 18hondertplotseling. Ik zie familieleden in de eerste en in de tweede wereldoorloog. Mijn Oma in de "roaring twenties" (bescheiden roar, op ons dorpske, hoor). En ook heel veel oude familiefotos, waarvan ik niet weet wie het is, waar het was, en wat voor feest. Wat ongelofelijk jammer dat niemand de moeite nam om even wat namen en data op de achterkant te noteren. Iedereen van die tak van de familie die het zou kunnen weten is inmiddels overleden.

Af en toe dacht ik een makkelijker stuk te pakken te hebben: Een la vol oude enveloppen met een oud bedrijfslogo erop. Nou, dat kan gelijk weg, dacht ik. Ik pak de stapel op om het in een keer in de oudpapierbak te gooien, valt er een oud boekje uit: het familiestamboek uit 1933 waar in krullerig handschrift  steeds de geboortes zijn bijgeschreven... Dus het helpt niet. Elk papiertje moet worden omgedraaid...

Jullie begrijpen dat dit allemaal tergend langzaam ging. En ik ben er nog steeds een beetje duf van. En het zet me aan het denken.

Ik wil die leuke familieschatten bewaren. Maar niet als papieren soep. Ik wil mijn kinderen later niet met zo'n chaos opzadelen. Dit vraagt erom om in een leuk jasje gegoten te worden. Een familiechroniek, en een stamboom...  - En dat zeg ik, die ook nog 30 jaat foto's in moet plakken.

Maar er zijn zoveel dingen belangrijk. Op het moment lijkt het alsof ALLES supersuper belangrijk is. Én urgent. Maar nuchter bekeken ben ik 25 brandjes tegelijk aan het blussen. En ik heb het idee dat ik er geen enkele daadwerkelijk geblust krijg... Ik denk mijn volgende kastje moet maar eens om mijn prioriteiten gaan.

Vandaag heb ik alvast 2 belangrijke (en vervelende) dingen (die niet urgent waren) van mijn to do lijst afgestreept. En morgen eens een overzicht maken waar ik eigenlijk heen wil met mijn leven. (Dat klinkt heel serieus, maar werk verstandig).

3 opmerkingen:

  1. misschien een tip, als je bidprentjes vind die je niet wil bewaren. Het archief is er blij mee.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. oeffff.... wat een klus weer. succes meis!!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat heerlijk om te lezen, dit is NIET sarcastisch bedoeld, dat jij ook nog van zoveel jaren foto's in moet plakken. Ik vanaf mijn geboorte, in 1958. Dus....hoe pakken we dit aan?

    BeantwoordenVerwijderen

Hey, wat leuk! Een reactie!!