#142/365 Kinderkamer Dochter 2 - again

...het lijkt wel alsof ik in een "again" fase zit. En omdat het plekken betreft, die ik al gehad heb, vindt ik het dan niet eerlijk om erover te bloggen, want, "nu zou ik het toch geleerd moeten hebben?".
Maar wat wel zo is: de herhaalde klussen gaan telkens stukken sneller dan de eerste keer.
De afgelopen week heb ik dus de koelkast, de bijkeuken en de jashaken overnieuw gedaan. Ik heb weer een washy mountain van heb-ik-jou-daar weggewerkt. Wel kleiner dan de vorige keer, hoor. Die was wxceptioneel.... En gisteren dan alle strijk gedaan! Met de gedachte aan de laatste (strijkvrije) was die in de tuin hing te wapperen doorstroomde mij, een voldaan gevoel "ik ben helemaal bij met de was!". Op het aanrecht in de bijkeuken een gapend gat, Yes! k wou net de kratten naar boven brengen, valt mijn oog op de volle wasmand. Pardon, vol?? Heb ik een deja vu? Neui, hij is vol. Het blijkt dat dochter 1 gehoor heeft gegeven aan mijn vriendelijk verzoek, om haar kamer op te ruimen. Dochter een is al best netjes van zichzelf. Maar ze kwam heel wat kleren tegen, - onder haar bed.... Ah. Maar het ziet er keurig uit. Alle knuffels zitten in't gelid, het bureau netjes. Kan ik zo met de stofzuiger doorheen.
Maar dan de kamer van dochter 2 ... Ik was een paar dagen heel druk met andere dingen, maar dat het dan gelijk zo uit de hand loopt...  De knuffels, barbies, sminkspullen en kleren (gedragen en niet gedragen) liggen kniehoog. Het bureau ligt bedolven onder een berg Donald Ducks, nog meer kleren, kettingen en puzzels. Op bed liggen nog meer knuffels, 3 (!) pyamas. En dat is al een verbetering, want de stapel kranten die zij gebruikt hadden om een eigen krant te maken (die trouwens erg leuk werd), ligt op mijn verzoek (ik kon het raam niet meer bereiken) nu in de prullenbak.
Tja, ze moet het toch zelf uitzoeken. Maar ik wil nú stofzuigen, dus pak ik een paar bakken en kratten en mik alles erin. Dat gaan we zondag samen uitzoeken. In no time wordt het vloeroppervlak weer zichtbaar. Even later geldt hetzelfde voor het bureau. Dit wordt vervolgd...
En we moeten nodig een ander systeem hebben voor de gaat-nog-een-keer-kleren kinderkleren. Die kwamen eerst in een apart mandje, maar we vergaten er steeds in te kijken, terwijl er steeds meer bijkwam. En als we er een keer wat uitpakten, dan bleek aan de ontbijttafel, dat er toch een grote vlek op het shirt zat, of de broek groene knieen had.... Toen veranderde ik de regels: alles ging nu in de grote wasmand, en ik beoordeel de volgende dag (bij daglicht!) wat gewassen wordt, en wat teruggaat naar de kast. Beter systeem, maar vrij regelmatig kwam ik tot de conclusie, "dit had nog best een keer gekunt, maar het is nu helemaal gekreukt/heeft te dicht naast echt vies kledingstuk gelegen...
Hoe lossen jullie dit op?

#141/365 Experiment met mijn was

Jaaaa, ik val in herhaling. Maar dat zit ook in de aard van de taak. "De was is het perpetuum mobile van de huisvrouw" - dat heeft een wijs iemand eens gezegd. We blijven maar wassen en wassen en wassen. Afgelopen week had ik het ongelofelijk druk met werk en van alles. Maar als goed huswyf bleef ik uiteraard wassen. En ophangen. Er stond een rekje her, en der en boven de trap, en nog een op de veranda. Maar op een gegeven moment werd er geroepen om verse sokken. Het hielp niet, ik moest aan de vouw.

En jeeee, toen alle was was afgenomen, vormde zich weer zo'n bibelebonse berg op op onze eettafel.
EN er schoon me iets te binnen wat ik ooit heb gelezen. "Als je een bepaalde tijdsduur afzet om iets af te krigjen, dan lukt dat op een wonderlijke manier ook."

Voor zo'n experiment ben ik wel te porren.

Ik gaf mezelf 30 minuten om dit te sorteren

Na 17 minuten had ik dit: 

Na 30 minuten zag het er zo uit:
vooruit, we verlengen met 15 minuten

en klaar!

Ook al zat ik 15 minuten boven mijn "tijdbudget" volgens mij werkt het wel. En je bent lekker gefocust. Deel van't verhaal is natuurlijk ook, dat ik me - dankzij de lopende kookwekker - niet toeliet dat iemand me ging storen! Veel betere focus dus. Gaan we vaker doen!!

Er bleef over: 1 krat om te strijken. Dat komt nog wel, maar eerst mijn gezin blij maken met verse sokken.

#140/365 Oranje haar

En verder gaat mijn avontuur: Haren grijs laten worden. Kwam ik maandag nog naar huis met een Geert Wilders-kop...Vanochtend ontdekte ik nog hele andere verschrikkingen in de spiegel.  Ten eerste werd ik wakker met een superpluizige kop. Ik had zo mee kunnen doen met Shaun the sheep. Als sheep, welteverstaan. Maar het is ook geen wonder...mijn haar heeft van al dat geblondeer een flinke opdonder gekregen. Dan helpt alleen maar nat maken. Maar toen mijn haar weer onder de handdoek tevoorschijn kwam schrok ik echt: Mijn haar was aan de voorkant oranje geworden, met dikke sneeuwwitte plukken. Net alsof ik een doorgeslagen oranje fan ben. Aan de achterkant was mijn haar donkerbruin met een lichtbruine uitgroei... Nee, nu vond ik het écht te gek worden. Met de kids in mijn kielzoog togen we weer richting kapper. De kapster die het gedaan had was er vandaag niet. Maar de kapster die er wel was, hoefde ik niks uit te leggen. Omdat het ook wel heel lastig is om mijn haar goed te verven werden we het erover eens dat ze voor 10 Euro lowlights zou zetten. En zo geschiedde. Terwijl dochter 1 zich door haar Donald Duck stapel werkte, en dochter 2 de boeken met leuke kinderkapsels doornam werden er met veel beleid lichtbruine strepen door het geheel gezet, en zat ik voor de 2e keer deze week met mijn hoofd vol aluminium.
Dochter 2 had het inmiddels moeilijk met haar kapselkeuze. Ze heeft lang, glad donkerbruin haar. En ze mocht deze keer - net als haar grote zus - helemaal zelf zeggen hoe ze het wilde hebben. Daar kwam ik overigens snel op terug, want ze zei heel stellig: "O.k., dan wil ik het blond met krullen."  Hahaha. Uiteindelijk werd het aan de voorkant laagjes, en aan de achterkant bijpunten. En twee knetterknalroze plukken. Wat mooi uitkomt, want morgen is het juffenverjaardag in haar klas.
Even later was ik weer aan de beurt. De verf mocht nu uitgespoeld, en gelukkig maar: zowel Geert Wilders als ook de doorgeknalde oranjefan verdwenen met  het spoelwater in de afvoer. Zo kan ik me weer vertonen!

En wat de voetbal aangaat. Of we veel van de wedstrijd zullen zien weet ik nog niet. De TV is nog steeds stuk (en ik vindt het nog steeds beslist niet erg!). Uiteraard gaan we oranje wel steunen vanavond, maar dat doen we met iets anders dan oranje haar. Namelijk met oranje fritesaus! Dat hebben ze toch wel heel grappig bedacht bij onze snackbar...

op de foto komt het niet goed naar voren. Maar de fritessaus was echt knaloranje.

#139/365 ...weinig tijd om te bloggen, want...

... ik heb alweer 2 (hele!) grote punten van mijn takenlijst af kunnen vinken. En wederom ging er ondertussen van alles mis. En het duurde veel langer dan ik dacht.

En ook te komende taken werpen hun schaduwen vooruit: bestellingen die maar niet geleverd worden,  waardoor ik nu al weet dat ik vertraging op ga lopen. Grrrr.

#139/365 Rotklussen en Highlights

Vandaag dus weer heel dapper met de stapel paperassen-die-nu-in-keurige-mapjes-zitten op schoot gezeten, en linea recta doorgebladerd naar de rotklussen. Wat ik zoek is wel stukken sneller te vinden. Dus da's alvast heel handig. De allerlastigste klus laat ik nog even liggen (we bouwen het langzaam op...), maar er is genoeg keuze. En uiteindelijk kon ik toch alweer 2 klussen wegstrepen. Uiteraard kleven er ook nog allemaal andere regeldingen aan vast, en duurt alles 3 x langer dan je dacht. Maar deep inside wist ik dat natuurlijk. Ik stel dat soort dingen uiteraard niet voor niets uit...

En vanmiddag heb ik stap drie gezet in het traject: overgaan naar natuurlijke haarkleur. (Werktitel: Welkom Sneeuwwitje). In deze blog heb ik geschreven hoe ik op dag 87 stap I zette in dit proces. Tussendoor heb ik het een keer laten knippen. Vrij kort, voor mijn doen. De Patriarch schrok. Maar ja, het moet ook geen meerjarenproject worden. En vandaag ging ik dus weer naar de kapper voor een nieuw setje highlights. Bij een andere kapper deze keer, en dat heb ik geweten. Ik was wel goedkoper uit: voor 35,- Euro was ik klaar. Maar ik kijk nu wel met gemengde gevoelens in de spiegel. En dat zou jij ook doen, als je in de spiegel kijkt, en een negatief-afdruk van Geert Wilders kijkt terug. Voor nu heb ik besloten om een grote boog om alle spiegels te maken. Morgen ga ik beslissen of ik eerst nog langs een Marokkaanse buurvrouw ga, om te vragen of zij mij een spoedcursus hoofddoekknopen kan geven... Of met hangende pootjes terug naar de kappersacademie. Toegeven dat ik vreemdgegaan ben, en vragen of zij de schade op de een of andere manier kunnen beperken  :-S

zo ongeveer, maar dan de kleuren andersom... )-:

#138/365 Anti starthriris beleid...

Ben druk aan het naaien. De productie gaat prima (dat zie je zelfs al aan m'n afvalbakje dat in mijn naaihoek staat). En er is weinig tijd voor andere dingen. Maar het opruimen ben ik natuurlijk niet vergeten. Om bij het thema te blijven - naaien dus - werk ik en passant wat UFO's weg. Spul waar ik ooit aan begon, enthousiast de stof geknipt, klaargelegd om te naaien, en toen stoorde iets of iemand me, en dan wist ik niet meer hoeveel naad ik eraangeknipt had. Of welke kant boven moest zijn. Of zoiets. En het belandde in een doos. En dan is het natuurlijk veel leuker om met iets nieuws te beginnen, dan het oude ding af te maken. Starthritis noemen ze dat... 

Voor de goede orde: Ik maak eigenlijk altijd alles af. Ook al liggen sommige projecten een tijdje stil. In tegenstelling tot mijn schoonmoeder. Ik had al vaker van familieleden gehoord dat zij nooit iets afmaakt. Nu de Patriarch bezig is met haar zolder weet ik het wel zeker. Dozen vol met schoonmoeders UFO's staan nu bij ons in de woonkamer. Zelfs kinderkleding voor haar kinderen, waar zij 40 jaar geleden (!) aan naaide komen uit de doos. Compleet met spelden erin en al. Dat zijn die dozen die momenteel onze woonkamer onbewoonbaar maken. Hier eerder omschreven als "omgekeerd opruimen". Maar ja, de UFO's uit de jaren 70 zijn nu prachtige vintagestoffen. En overal zie ik nog iets in... Zucht. Maar dat komt heus wel goed. (Hoop ik).

Maar terug naar mijn eigen ufo'tjes: Ook al is het niet zo dramatisch als bij mijn schoonmoeder: Ik vindt het nu weer tijd voor een inhaalslag. Dus vanaf nu elke dag een ding eruithalen en afmaken. En ook de rotklussen tussen mijn administratie - allemaal dingen die doordeweeks moeten - wil ik niet onvernoemd laten. We gaan er morgen weer mee door.

Oh ja, en wie het begrip UFO niet kent: het staat voor UnFinishedObjects.

Mijn Ufo van vandaag: Deze Tas is nu een FO geworden.

#137/365 Paperassen - again

Op de een of andere manier lukt het wekelijkse opschonen van mijn "Doen" bakje nog niet optimaal. Of zeg maar rustig: het lukt helemaal niet. Alles paste wel steeds in het bakje, want af en toe kieper ik'm om, op zoek naar een rekening, of een formulier of iets dat ik op dit moment nodig heb. En dan propte ik zo snel mogelijk alles weer terug.

En toen kwam de dag dat ie overliep. Ik kreeg niet meer alles terug gepropt. Het werd een stapel op het bureau. En ik zei: "Volgende week dinsdag is het weer administratie-dag, en dan werk ik het weg". Maar de dinsdag kwam, mijn mobieltje tingelde zelfs op het precieze moment dat ik gepland had om aan de slag te gaan met de paperassen. Maar op de een of andere manier was er altijd iets dat veeeel belangrijker was.

En de stapel bleef liggen. En, zoals we ondertussen weten: als er een maal een stapel ligt, dan komt er als vanzelf nog meer bij. Kranten, bladen die ik kreeg, kinderkunst, enveloppen om her te gebruiken... En op een gegeven moment begon de stapel te schuiven en kieperde om. Toen verplaatste ik de hele stapel naar de bovenkant ladekast (helaas geen foto). Ziezo, zit het weer wat meer uit het zicht. Bureau weer leeg en schoon. Maar toen lette ik even niet meer op, en ontstond er meteen weer een stapel (= nog een stapel) op het bureau.

Alleen een na-foto: Plankje weer leeg. 

En ergens tussen die stapels, én in het bakje - want dat bakje was natuurlijk ook nog steeds propvol - lag nu iets dat ik vandaag per se en direct moest hebben. Het hielp niks: Dus aan de slag: eerst eens alles op tafel gekieperd. Ook hier heb ik helaas geen foto van. Grof voorgesorteerd, totdat ik het superbelangrijke telefoonnummer weer had. Na het telefoontje twijfelde ik even. Ook vandaag zijn er natuurlijk weer honderdduizend dingen belangrijker dan 't papier... Maar deze keer zette ik door en begon aan de berg. Met het idee dat het me zeker weer dagen zal kosten om me erdoorheen te worstelen.

Maaaaaar, er zijn toch wel zaken veranderd hier. Uit het "Doen" bakje kwam niet alleen papier, maar ook wat mapjes waarin het een en ander al was voorgesorteerd. Dat hielp al gelijk, veel dingen kon ik er gelijk bijstoppen. Maar ik kwam ook weer andere thema's tegen, waar ik zonder te aarzelen gelijk nieuwe mappen voor aan heb gemaakt.

En kijk, daaaar waren mijn aantekeningen. En daaaar was het mailadres van de juf en het telefoonnummer van mijn oude buurman. Die sla ik snel op onder adreslijsten. Wat is trouwens het werken met de PC fijn sinds ik de mappenstructuur stevig onder handen heb genomen. Ben ik nog elke dag weer blij om! En tussen de brieven vis ik een envelop uit, die nog dicht zat. En de inhoud voelde zacht aan. Huh? Bleek het een T-Shirt te zijn, dat ik een paar weken terug had besteld, maar waarvan ik dacht dat het in de post verloren was gegaan. Ik had het al helemaal afgeschreven!! Jeetje! Nu ik goed kijk, zie ik dat het helemaal niet het model is dat ik had besteld. Maar maat en kleur kloppen, dus dat kan prima.

En ik kwam allemaal oude To do lijsten tegen. Zeker 5 stuks!  En dat, terwijl ik een speciale map heb gemaakt voor dat soort lijsten. Die pak ik er maar gelijk bij. En ja hoor, er zat ook een to-do-lijst in. En uiteraard stonden die vervelende "schuif-ik-voor-me-uit"-klussen op alle zes lijsten. Vol belangstelling heb ik al die lijsten nog eens doorgenomen, en heb met een dikke stift alles doorgestreept wat ondertussen gedaan was. Dat voelt natuurlijk altijd goed.

Maar wat is dat toch met mij en lijstjes? Ik ben dol op lijstjes maken. Ik schrijf met plezier 25 belangrijke taken op. Leg vervolgens de lijst weg, en begin heel blij met taak nummer 26. Bij voorkeur iets met een low-priority of zelfs no-priority.

Daarom probeer ik het nu eens met een mindmap. Alles wat ik nu nog moet doen staat erin. En er is veel te doen. Maar tenminste heb ik het op een blad staan, én overzichtelijk én geordend.

En opeens ging het heel rap. En wat schetst mijn verbazing: Aan het eind van de middag was de stapel weg. Gewon w-e-g! Niks geen project voor meerdere dagen. Wat ik nu nodig heb ligt geordend in een overzichtelijk aantal gelabelde mappen.

Nu nog de discipline opbouwen om het vanaf nu écht regelmatig te doen. Leren naar het wekelijkse tingeltje te luisteren... En streng zijn met mezelf. Iemand een tip?

#136/365 De lijst, telefonisch keuzemenu en plantenleed.

... gisteren heb ik nog heel wat dingen van mijn lijst af kunnen strepen. Met een dikke permanent marker. Zodat ik echt kon zien dat het opschiet. Ondertussen heb ik wat nog niet afgestreept is, overzichtelijk verwerkt tot een mindmap. Alle thema's zorgvuldig geclusterd, zodat ik gelijk zie wat er aan soortgelijke taken is. Zodat ik het wellicht in een roetsj kan doen.

Maar jee, wat duren vooral de regeldingen lang. Ik moest iemand bellen over een offerte die wij niet hebben ontvangen. "Meneer is er nu niet, dus ik kan niets voor u doen." En ik kon de dame er niet van overtuigen dat ze best een notitie kon maken en aan haar baas geven. Een punthoofd krijg ik ervan. En dan had ik vandaag het langste, ingewikkeldste telefonische keuzemenu ever. Het begon met een hele monoloog die inhield dat je pas mocht bellen als je hun hele website had gelezen. Ik hing dus braaf op, bestudeerde de website. Best handig. Zo kwam ik erachter dat ik het pasje in kwestie kon verlengen. En ook gelijk wat dat kost. Goed beslagen belde ik terug. Nu mocht ik door naar het keuzemenu: Als u volwassen bent en dit pasje voor het eerst aanvraagt toets 1, als u volwassen bent en het pasje al eerder had, toets 2, als u volwassen bent en het pasje al eerder had, maar u heeft het in het buitenland aangevraagd, toets 3... gevolgd door alle varianten voor mensen onder de 18 jaar. Zucht. Uiteindelijk schakelde de bandstem mij door naar een echt mens. En die hielp mij uit de droom. Neeeee, hoe komt u erbij? Verlengen dat kon niet meer, er moest een nieuw pasje komen. Ah, zei ik dan kost het dus xxx Euro (had ik immers net op de site gezien). Neeeeee ook dat klopt niet meer. Het is ondertussen duurder, maar liefst een tientje erbij. En hij begon in rap tempo op te sommen wat ik allemaal nodig heb voor de hernieuwde aanvraag. Ik notuleerde vlug mee, en kwam tot de conclusie dat ik behalve mijn zwemdiploma zowat alle officiele papieren mee moest nemen, die ik ooit heb ontvangen. "Ja, maar" stotterde ik, "moet dat dan echt allemaal overnieuw? Ik heb tenslotte eerder zo'n pasje gehad?" "Oh," zei de stem, en besloot blijkbaar mij toch een beetje tegemoet te komen: "Wellicht kunt u nog een keer terugbellen, als u het nummer van het pasje bij de hand heeft. Dan ga ik in de kelder in de oude archieven kijken." Tja, met dat soort gesprekken vergaat de middag ook. En wel zo dat je achteraf het idee hebt überhaupt niets bereikt te hebben.

Voor morgen heb ik nog een aantal hoofdpijn-punten op mijn agenda staan. En ook de woonkamer ziet er nog steeds uit als een ontplofte stoffenwinkel. Maar ja, dat komt wel. Voor nu ben ik blij dat ik me door de was (al die slaapzakken) heb heengeworsteld, en de tent is bijna droog. (heb het net omgedraaid), en in de keuken heerst ook weer wat meer overzicht. Misschien moet ik de visite maar gewoon via de tuin ontvangen. Veel minder gevaar om te vallen ☺☺☺

Oh ja, en nog een klein klusje in de tuin gedaan: Links de hibiscus, die op onze koelkast staat. Laatst vond ik hem een beetje droogjes uitzien en gaf hem wat water. En vervolgens droogden alle bladeren in rap tempo in en krulden op. Vreemd, toch? Rechts is mijn lavendel. Die nooit wil bloeien. En nu ook nog extra zielig erbij staat met heel veel dorre takken ertussen. Ik had er een lang gesprek over met iemand die verstand heeft van lavendel. Aan het eind vertelde ik dat de lavendel van de Aldi kwam. "Ah," zei hij. "Had dat dan gelijk verteld..." Eigenlijk wilde ik de twee zielepoten in de groene kliko doen. Maar juist nu begon de lavendel wel een beetje groen te worden. En de hibiscus had ineens weer een paar groene blaadjes.

daarom heb ik er toch nog even de schaar erin gezet. Alle dorre takken eruit geknipt. En de onduidelijke planten die ertussen groeiden ook weggesnoeid.  

Of het zo hoort? Geen idee.

Zo ziet het nu uit. Eens kijken of er weer leven in komt. 

#135/365 Blijven ademen en voorzichtig beginnen met een oplossing voor de tassen

Op het moment heb ik het idee dat ik koppie onder ga, in mijn opruimproject. Of twee projecten zijn het onderhand. We zijn ook bezig met schoonmoeders huis... De Patriarch is er al weken druk mee. Elke avond gaat hij er trouw heen, schouwt, sorteert, overlegt en rijdt af en aan naar de kringloop en naar de gemeente. Ondertussen is de zolder van schoonmama leeg. Maar heel wat dozen kwamen onze kant uit. Stoffen, dekens, een compleet matras, wat leuk vintage porselein... En ik mag het allemaal nog doorkijken. Een paar dingen vindt ik zelf geweldig om te houden. Maar het meeste wordt Marktplaats en kringloop. Zeker de moeite waard.... Maar we praten over kubieke meters van spullen. Het ziet eruit als een rampgebied. We kunnen zowat geen stap meer verzetten. Komt er nog bij dat de kinderen dit weekend op kamp waren. Ze hadden het leuk, maar kwamen enigszins verkleumt terug: De tent was compleet ondergelopen. Alles was drijfnat, tot de knuffels aan toe. Dus er hangt nu een tent op de veranda. En de bijkeuken zit tot kniehoogte vol met modderige kleren en slaapzakken... En omdat er een ware berg aan tassen en jassen in de bijkeuken hangt, is het ook daar slalommen. Al met al is het een chaos, die iemand met een sterkere constitutie dan de mijne zou laten hyperventileren.

En terwijl ik net met een kop koffie in de keuken moed zat te verzamelen om een to-do-lijst te maken, werd er aangebeld. Als een ooievaar over de stapels stoffen heenstappend bereikte ik de deur. Ahhh, de postbode. Mijn ringen werden geleverd! Over twee weken sta ik op een markt en ik had ringen besteld om mijn producten op te hangen. Maar ineens kreeg ik een idee: Aan die ringen kan ik natuurlijk ook onze eigen rugtassen en tassen enz. hangen.

op deze foto niet goed te zien, maar het hangt echt een halve meter dik.

dat is'm - ik heb er nooit zo op gelet. Maar nu ik zelf op een markt ga staan loop ik met andere ogen  over markten - en dan zie ik er ineens honderden van. Terecht. Die haken zijn enorm praktisch.

Alle jassen gaan naar de hal, daar is immers ook de kinderkapstok. En de tassen rijg ik op de universele ring. Jip, dit werkt. Die ringen zijn oersterk.

En zo ziet het nu uit. Aan de muur zitten drie haakjes. Ik heb twee ringen gebruikt. Eentje voor kindertassen en eentje voor grote mensen tassen. Vanavond trouwens geven met de kinderen overleggen welke tassen actief zijn, en welke best op de kinderkamer mogen verblijven.

 Zo, dat is gefikst. En voordat ik het weet ben ik bezig. En ik besluit om door te gaan... Zullen we toch maar zien of ik met de opruimervaring van de afgelopen 134 klussen genoeg bagage heb, om zo'n rampgebiedje te tackelen. Concentreren dus. Een taak tegelijk. Eerst eens de wasmachine vullen.  Altijd slim om daarmee te beginnen. Zo, die loopt. Wat nu? Waar gaan we beginnen? Het is vast een goed idee om eerst het aanrecht ordelijk te maken. Afwasmachine leeg, alles op z'n eigen plek leggen. En vooral niet naar de (andere) stapels kijken. En ineens valt me iets in... dit kan ik toch mooi verbinden met de Pomodoro techniek. Dit is leuk, het dwingt me op tussendoor ook nog pauzes te nemen, en ik heb de app, dus wat let me?? Ik zet'm aan en ga door. Maar het blijft malen in mijn hoofd. Zooooveel dat nog gedaan moet worden. Dat moet uit mijn hoofd en op papier zeggen de opruimgoeroes. O.k. We hebben papier.

Ik leg een paar vellen papier op tafel, en iedere keer als mij iets invalt wat ik moet doen/kopen/regelen dan schrijf ik het snel op, en ga dan weer verder. En het is er nogal wat. Allemaal telefoontjes die ik moet plegen, met de tandarts, de orthodontist, een adviesbureau. Een verjaardag, die ik niet moet vergeten. Er moeten cartridges gehaald, en Marktplaats- en bol.com-dingen worden verstuurd. Een afspraak verzetten. En ja, het cadeautje voor de verjaardag moet ik ook nog hebben... Voor ik het weet heb ik vier lijsten op tafel liggen: Boodschappen, Telefoontjes, Regeldingen, Werk... Alle gedachtenflitsen krabbel ik neer en keer dan stug terug naar het aanrecht. Verbazingwekkend snel ben ik klaar. Ik moet er nog steeds aan wennen hoe snel je dingen kan pakken en opruimen als ze hun eigen plek hebben. ☺

Nu de tafel. Niet af laten leiden. Op tafel liggen de bol.com dingen. Die pak ik gelijk maar in. Het moet toch. En, oh ja, postzegels kopen. Hup op de lijst. Terug naar de boeken... Klaar. Verder met de tafel. Ik kom allemaal dingen tegen die naar boven moeten. Die leg ik op de trap. Daar liggen nog meer dingen. En er komt vast nog meer bij. Dus pak ik een krat.  Hetzelfde doe ik met de dingen die naar de schuur moeten. Oh ja, ik moet de aardbeien plukken voordat de rupsen het doen. Op de lijst. Ondertussen is de wasmachine klaar. De was eruit, nieuwe was erin. Ik weersta de gedachte om het gelijk op te hangen. Dat doe ik straks wel allemaal tegelijk. Verder met de tafel. Alle rommeltjes weg. De pomodoro gaat af. Pauze. Ik pak nog wat koffie.... Nu iets anders. Even alle schoenen uit de kamer. 7 paar. Oeps. We zijn al 2 pomodoros verder. En nu is het blad in de bijkeuken opgeruimd en twee wasmachines gewassen....  to be continued.

#134/365 Opbergtonnen met zitfunctie

Ben de laatste tijd vooral hard bezig met naaien en het wegwerken van achterstallig naaiwerk. Fotos volgen!

Maar nu voor de afwisseling iets anders: De Veranda. Voor grote klussen heb ik geen tijd. Maar we hebben geleerd, dat we ook met babysteps verderkomen. Als je maar blijft doorgaan. Dus: Ook al is het geen veranda-weer (-: , we gaan er wat doen.

Vandaag dus de 2 opbergtonnen binnengehaald. Ze zijn afkomstig uit mijn kinderkamer (!), en gaan nu naar de kamers van mijn kids. Kunnen ze mooi knuffels in opbergen! Mischien gaan we ze nog beschilderen. Maar vandaag hou ik het bij grondig schoonmaken. Te overzien, en alvast 2 dingen weg van de veranda.

En als iemand nog een tip heeft voor een antiek naaikastje met houtworm, waarvan het blad is kromgetrokken... Kom maar op.

#133/365 Hoe gaat het met de katten in de tuin?

Nadat mijn kattenverschrikkerkorrels en de piss-off-plant hadden gefaald had de Patriarch de ene kant van de tuin heeft voorzien van stevig metalen gaze. Toen werd het in eerste instantie stil in de tuin. Maar we signaleerden aan de voorkant van ons huis opvallend veel katten. En ik zweer het: ze keken zwaar gefrustreerd. Twee katten probeerden zelfs meerdere keren de hal in te lopen, toen ik voor iemand de deur open deed!!!
Maar sinds een paar dagen is er weer een kat die regelmatig onze tuin binnenkomt. Waarschijnlijk via de klikos of zoiets. Ben er nog niet helemaal achter...
Een leuk moment hadden we wel met het kattenverjagende plantje (voor het gaze): Toen er achter een kat over de schutting kwam, pakte dochter een meteen het plantje en stormde op de kat af. Die kat rende voor haar leven en verdween als de bliksem uit onze tuin. Waarna dochter 1 stralend terugkwam: zie je Mama, het werkt! Hahahaha.

#133/365 Kinderkledingkast

Nadat dochter 2 zo'n 25 keer had gezegd, "niet nu" was ik het zat en begon ik maar alleen haar kledingkast uit te zoeken. Ze wou niet dat ik er fotos van maak, dus dat doe ik niet. Alle winterkleding heb ik uit haar kast gehaald, en het ligt nu samen met de winterjassen van de rest van de familie bij ons op de slaapkamer. De winterdekbedden hangen ook nog overal rond. En ik ga het niét hebben over al de dozen met stoffen die bij min schoonmoeder vandaan komen... Genoeg te doen dus.
Oh ja, en weer een boek we, via bol.com. En een klein dingetje via marktplaats.